Kategoria: Blog

Zaburzenia integracji sensorycznej mogą objawiać się bardzo szerokim wachlarzem nieprawidłowości w zakresie zachowania i funkcjonowania, ale liczne badania wskazują, że dzięki terapii, prowadzonej najczęściej w formie zabawy można skutecznie pracować nad integracją sensoryczną.

Pod wpływem stymulowania procesów nerwowych, które leżą u podstaw umiejętności prawidłowe reakcje ruchowe i emocjonalne zaczynają pojawiać się w sposób naturalny.

Terapia obejmuje między innymi:

• stymulację dotykową – dziecko różnymi częściami ciała dotyka przedmiotów o różnej strukturze, kształcie i wrażeniach dotykowych np. zimnych, ciepłych, suchych, mokrych.
• stymulację przedsionkową i obustronną koordynację- przyzwyczaja dziecko do zmian pozycji ciała, wykonywania ruchów różnymi częściami ciała, utrzymywania równowagi i ćwiczeń zręcznościowych,
• usprawnianie orientacji w schemacie ciała i przestrzeni
• aktywności z przekraczaniem linii środkowej ciała, czyli ćwiczenie umiejętności płynnego przejścia z jednej strony ciała na drugą i przekraczanie linii środka ręką, nogą, głową i wzrokiem.
• koordynację wzrokowo-ruchową, czyli ćwiczenia zdolności, które pozwalają na wykonanie czynności wymagających jednoczesnego użycia oczu i rąk.
• ćwiczenia planowania motorycznego

Jak ćwiczyć?

• dziecko leży lub siedzi w hamaku i buja się w różnych kierunkach: przód-tył, prawo-lewo, wokoło, podskakuje góra-dół,
• dziecko leżąc w hamaku buja się i chwyta wcześniej przygotowane na podłodze przedmioty różnego kształtu i faktury. Chwyta je, ugniata, przekłada do pojemnika z prawej i lewej strony. Celuje do pojemników lub miejsc np. do rogu pokoju, strąca kręgle lub puszki, układa przedmioty na sobie.
• dziecko leży w hamaku, a rodzic turla je wewnątrz, pociągając kolejno boki hamaka i przetaczając ciało dziecka raz na prawą, raz na lewą stronę, jednocześnie zachowując szczególną ostrożność, aby nie zrzucić dziecka z hamaka.
• dziecko siedzi w hamaku i bosą stopą chwyta przedmioty, przekładając je do pojemnika
• dziecko siedzi lub leży w hamaku raz na brzuchu raz na plecach i lekko się buja. Rodzic siedzi naprzeciwko z wystawionymi dłońmi. Dziecko dotyka swoimi dłońmi dłoni dziecka: raz obu, raz na krzyż, jak w grze w łapki.
• dziecko leżąc w hamaku chwyta sznura trzymanego przez rodzica i podciąga się jakby idąc rękami po sznurze. Następnie puszcza się, odchylając się wraz z hamakiem do tyłu i ponownie łapie sznur i podciąga się na nim.
• na odpowiednio elastycznej torbie kangura dziecko układa się jak do pompki opierając dłonie o podłogę. Wykonuje pompki z klaśnięciem w dłonie.
• dziecko układa się jak do pompki, ale stopy zamiast opierać o podłogę wkłada w materiał. Opierając się rękami podłogi dziecko przerzuca nogi, a wraz z nimi resztę ciała raz na prawo, raz na lewo.

Więcej ciekawych aktywności znajdziesz na naszym Facebooku lub Instagramie.

Nasze ciało wciąż przetwarza jakieś bodźce. Układ nerwowy nieustannie pochłania informację potrzebne w procesie rozwoju i uczenia się. Aby jednak ciało pracowało jak należy, wszystkie bodźce zewnętrzne i wewnętrzne muszą zostać prawidłowo zorganizowane. Ale aby się tak działo niezbędna jest integracja sensoryczna.

Integracja sensoryczna odpowiada za prawidłowe odbieranie i przetwarzanie bodźców wzrokowych, słuchowych, dotykowych, węchowych oraz tych tak zwanych ukrytych- czyli odczuwania grawitacji, zmysł równowagi i czucia własnych ruchów.

Prawidłowe zintegrowanie sensoryczne wpływa więc na koordynację, zdolności i sprawności manualne oraz sprawność fizyczną. Ogólniej rzecz ujmując wpływa na optymalny rozwój dziecka oraz jego zdolności.

Zaburzenia integracji sensorycznej objawiają się natomiast słabą równowagą, nadwrażliwością na hałas i bodźce dotykowe; problemami z koordynacją i niechęcią do aktywności fizycznej. To właśnie z powodu niezintegrowania sensorycznego człowiek może nie lubić przytulania albo metek na ubraniach, ma trudności z jazdą na rowerze, rysowaniem, zapinaniem guzików czy zdejmowaniem butów.

Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną miewają problemy w rozwoju mowy, trudności w skupieniu się , bywają rozdrażnione.

Człowiek odbiera świat przez swoje zmysły, a codzienne czynności angażują do pracy układ sensoryczny. Informacje docierające do mózgu przez zmysły tworzą nasz obraz rzeczywistości . Prawidłowe przetwarzanie wrażeń zmysłowych ma wpływ na to jak człowiek rozwija się i funkcjonuje  w życiu codziennym oraz jak będzie radził sobie w przyszłości.  

Na szczęście nad integracją sensoryczną można pracować. W terapii integracji sensorycznej wymierne efekty przynosi między innymi odpowiednia stymulacja, poprzez dostarczenie bodźców ruchowych, a doskonałym sposobem na to jest bujanie i kołysanie.

Z tego właśnie powodu hamak sensoryczny i torba kangura to ogromna inwestycja w prawidłowy rozwój dziecka.

Kołysanie to pierwotna, atawistyczna aktywność, którą każdy z nas doświadczył już w łonie matki. Z tego właśnie powodu delikatne, monotonne bujanie uspokaja, kojarzy się nam z ciepłem i bezpieczeństwem, łagodzi stres, koi emocje.

Ale poza wspływem na rozwój emocjonalny bujanie bardzo wszechstronnie wpływa na rozwój człowieka.

Jednostajne, rytmiczne kołysanie pobudza układ przedsionkowy w mózgu, czyli tę część systemu nerwowego, która odpowiada między innymi za zmysł równowagi. Bujanie jest więc przez ten zmysł odbierane, jako dodatkowa stymulacja wspomagająca rozwój sensoryczny i koordynację. A niesie to ze sobą wiele korzyści: wspiera motorykę, uczy prawidłowego reagowania na bodźce.

Skutkami prawidłowego bujania jest więc przyspieszony rozwój mowy i percepcji słuchowej, lepsze czucie własnego ciała i kontrola nad nim, a także wzmocnienie mięśni, które wpływają na całościową postawę ciała.

Same dzieci natomiast najbardziej interesuje to, że bujanie i kołysanie jest po prostu super frajdą!

Hamak i torba kangura są więc świetnym narzędziem do przyjemnej aktywności, zapewniając dzieciom radość i beztroskę oraz zachęcają do aktywności fizycznej.

Reasumując bujanie:

• stymuluje układ sensoryczny,
• pobudza mózg do aktywności,
• wpływa na rozwój równowagi i koordynacji,
• rozwija wyobraźnię przestrzenną,
• wzmacnia mięśnie ciała,
• wspiera motorykę i uczy prawidłowego reagowania na bodźce,
• uspokaja i wycisza emocje,
• daje poczucie bezpieczeństwa,
• ćwiczy umiejętność utrzymywania koncentracji i wspomaga procesy uczenia się,
• daje dużo frajdy i radości.